Ελαστογραφία

Τι είναι η ελαστογραφία;

Η ελαστογραφία είναι μια μέθοδος που έχει ως βάση τον υπέρηχο και μετρά την ελαστικότητα και τη σκληρότητα των ιστών. Χαρακτηρίζεται ως απλή και ανώδυνη και αποτελεί ένα συμπλήρωμα της εικόνας του υπερήχου, προσθέτοντας έτσι μια νέα οπτική στη μελέτη των ιστών. 

Πλεονεκτήματα Ελαστογραφίας

Η ελαστογραφία αποτελεί επανάσταση στο είδος της και διευκολύνει πολλές διαδικασίες. Τα πιο σημαντικά πλεονεκτήματά της είναι τα εξής:

• Τα δείγματα έχουν υψηλή διαγνωστική αξία
• γίνεται πιο σαφής επιλογή ευρημάτων για βιοψία
• διακρίνονται μικρές βλάβες που δεν εντοπίζει πολλές φορές ο κλασικός υπέρηχος
• Παρατηρούμε την πραγματική έκταση της βλάβης
• παρατηρούνται πιο εύκολα τα ευρήματα

Ελαστογραφία Ήπατος

Η ελαστογραφία διερευνά κυρίως τη σταδιοποίηση των χρόνιων παθήσεων και συγκεκριμένα των διάχυτων ηπατοπαθειών, όπως είναι η ίνωση από χρόνια ηπατίτιδα ή η κύρωση του ύπατος. Ταυτόχρονα μπορεί να βοηθήσει στην παρακολούθηση που γίνεται για ν παρακολουθήσουμε τα αποτελέσματα των θεραπειών που πραγματοποιούνται, ανάλογα με την πάθηση, χωρίς ωστόσο να απαιτηθεί βιοψία.

Το ήπαρ θεωρείται ως το πιο σημαντικό όργανο στον ανθρώπινο οργανισμό. Ποιες είναι όμως οι ιδιότητές του στη εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού;

Βοηθά στην επεξεργασία των ουσιών που κυκλοφορούν στο αίμα και στη συνέχεια, στην αποβολή όλων των άχρηστων και επιβλαβών στοιχείων που προκύπτουν. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που μπορούν να προκαλέσουν ερεθισμό κάποιου κυττάρου του ήπατος και να οδηγήσουν στη φλεγμονή.

Όταν αυτή η φλεγμονή μένει για μεγάλο διάστημα στον οργανισμό, μπορεί να οδηγήσει σε αυτό που ονομάζουμε χρόνια ηπατική νόσο, κατά τη διάρκεια της οποία καταστρέφεται ένα μεγάλο μέρος του ήπατος και δημιουργούνται ουλές (ίνωση). Το τελευταίο στάδιο αυτή της κατάστασης είναι η κύρωση του ήπατος, που αποτελεί και την καταστροφή του οργάνου.

Αν η κατάσταση φτάσει σε αυτό το σημείο, τα πράγματα δυσχεραίνουν, καθώς το όργανο δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλέον στη λειτουργία του (εδώ μιλάμε πλέον για ανεπάρκεια),ενώ παράλληλα δημιουργείται και το έδαφος για ανάπτυξη καρκινώματας στο ήπαρ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η εξέταση που ακολουθείται είναι η βιοψία ήπατος, που αποτελεί και μια αιματηρή διαδικασία που απαιτεί νοσηλεία και δεν μπορεί να γίνει με επανάληψη.

Ελαστογραφία Μαστού

Η ελαστογραφία μαστού διακρίνεται σε δύο κατηγορίες:

• την ελαστογραφία τάσης και
• ελαστογραφία με κύματα διατμίσεως

Στην πρώτη περίπτωση, ο ειδικός γιατρός ακτινολόγος πιέζει απαλά το μαστό στο σημείο που διερευνάται το εύρημα, χρησιμοποιώντας ένα ειδικό ηχοβολέα. Στη συνέχεια, με το κατάλληλο λογισμικό σχηματίζει όλα τα σημεία με τις μαλακές και σκληρές περιοχές του υποκείμενου ιστού.

Στη δεύτερη περίπτωση , πατώντας απλά ένα κουμπί, ο υπερηχοτομογράφος δημιουργεί κύματα υπερήχων που μεταδίδονται κάθετα και σχηματίζει μια συνηθισμένη εικόνα. Και σε αυτή την περίπτωση η ανίχνευση στον τρόπο που μεταδίδεται το κύμα και τα σημεία της σκληρότητας παρακολουθούνται και πάλι από ένα ειδικό λογισμικό που ελέγχει ο ακτινολόγος.

Η διαφορά με την προηγούμενη μέθοδο είναι ότι εδώ ο ακτινολόγος δεν ασκεί πίεση στην κεφαλή των υπερήχων, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ανάμειξη του ανθρωπίνου παράγοντος στο αποτέλεσμα της εξέτασης. Επίσης, μπορούν να πραγματοποιηθούν πιο αντικειμενικές μετρήσεις, με τη δυνατότητα σύγκρισης παρακολούθησης σε κάθε εξέταση.

Ελαστογραφία Θυρεοειδούς Αδένα

Η ελαστογραφία θυρεοειδούς αδένα πραγματοποιείται ως συμπλήρωμα στο υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς και δεν χρειάζεται κάποια συγκεκριμένη προετοιμασία. Εφαρμόζεται σε ύπτια θέση με απαραίτητη προϋπόθεση να είναι το κεφάλι σε υπερέκταση και ο εξεταζόμενος πρέπει να αποφεύγει την κατάποση και την ομιλία κατά τη διάρκεια της εξέτασης.

Ελαστογραφία για την εξέταση των όζων

Η συγκεκριμένη εξέταση μας δίνει πληροφορίες για τη σκληρότητα των όζων. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί τη εξέταση, που αναφέρονται κυρίως στη σύσταση του αδένα και στη θέση των όζων. Κατά γενική ομολογία η ελαστογραφία σε αυτή την περίπτωση , δίνει τη δυνατότητα στο γιατρό να εκτιμήσει με περισσότερη ακρίβεια το ενδεχόμενο κακοήθειας και πιθανότατα να περιορίσει τις βιοψίες, κυρίως στους όζους που δείχνουν από την αρχή ότι είναι καλοήθεις!