Ουρηθρίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή της ουρήθρας τόσο από μικροβιακούς, όσο και από μη λοιμώδεις παράγοντες, π.χ μηχανικά ή χημικά αίτια, αυτοάνοσα νοσήματα κλπ. Όσον αφορά τα βακτηριακά της αίτια, η ουρηθρίτιδα διακρίνεται σε 2 μεγάλες κατηγορίες: Τη γονοκοκκική και τη μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα.

Από τα χιλιάδες φάρμακα που κυκλοφορούν, ελάχιστα παραμένουν δημο­φιλή, ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, με πρωταθλητή, στην κατηγορία αυτή, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ, τη γνωστή ασπιρίνη. Το αναλγητικό αυτό παρασκευάζεται στην εντυπωσιακή ποσότητα των 40.000 τόνων ετησίως, που αντιστοιχούν σε περίπου 6 γραμμάρια για κάδε κάτοικο του πλανήτη μας.

Η οξεία οστεομυελίτιδα είναι η πιο συχνή μικροβιακή φλεγμονή του οστού, που οδηγεί σε σχηματισμό πύου και νεκρωμάτων. Προσβάλλει συνήθως τους άντρες (αναλογία 3:1) μέχρι την ηλικία των 20 ετών και σπανιότερα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η μεγαλύτερη συχνότητα παρατηρείται στις ηλικίες 18-24 μηνών.

Η γρίπη είναι μια μεταδοτική ασθένεια, που έχει τα χαρακτηριστικά της οξείας εμπύρετου νόσου του αναπνευστικού συστήματος, και προκαλείται από του ιούς της γρίπης Α, Β και C. Οι ιοί αυτοί προσβάλλουν το ανώτερο ή και το κατώτερο αναπνευστικό σύστημα ( μύτη, φάρυγγας, λάρυγγας, βρόγχος ). Σε σοβαρές περιπτώσεις η γρίπη προκαλεί πνευμονία που μπορεί να είναι θανατηφόρα, ειδικά σε μικρά παιδιά και ηλικιωμένους. Η γρίπη εξαπλώνεται στον κόσμο με εποχικές ενδημίες ή πανδημίες, με θύματα χιλιάδες ή εκατομμύρια ανθρώπους. Αποτελεί παγκόσμιο υγειονομικό πρόβλημα και επιτηρείται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO). Η επιτήρηση έγκειται στην καταγραφή των επιδημιών, την ταυτοποίηση νέων στελεχών του ιού, την παρασκευή εμβολίων και την έκδοση οδηγιών προς υγειονομικούς φορείς και τα κράτη.

ΓΕΝΙΚΑ: Η ελαστογραφία ειναι μία απεικονιστική μέθοδος υπερήχων (αλλά και μαγνητικού τομογράφου) που χαρτογραφεί την ελαστικότητα ενός ιστού. Ειδικότερα, χρησιμοποιείται για την εκτίμηση της σκληρότητας (stiffness) συγκεκριμένων εστιακών αλλοιώσεων (θυρεοειδής, μαστός ) αλλά και για την εκτίμηση της ελαστικότητας ολοκλήρων οργάνων (ήπαρ). Για παράδειγμα, οι κακοήθεις αλλοιώσεις παρουσιάζονται με μειωμένη ελαστικότητα σε σχέση με τον γειτονικό υγιή ιστό, ενώ η διάχυτη ηπατική νόσος παρουσιάζει αυξημένη σκληρότητα απο ένα υγιές ήπαρ.

Η Μαγνητική τομογραφία μαστών ή Μαγνητική Μαστογραφία αποτελεί τα τελευταία χρόνια απαραίτητο εργαλείο στην απεικόνιση του μαστού. Στην συμβατική μαστογραφία παρατηρείται αλληλοεπικάλυψη της απεικόνισης καλοηθών και κακοηθών βλαβών . Η συχνότητα ψευδώς αρνητικών αποτελεσμάτων της απλής μαστογραφίας κυμαίνεται στο 5-15% . Η Μαγνητική τομογραφία μαστών αποτελεί την ίδια στιγμή μια πολύ ευαίσθητη τεχνική στην ανίχνευση παθολογίας στον μαστό. Η υπεροχή της εξέτασης συνίσταται οτι μπορεί να αναδείξει κακοήθεις βλάβες που δεν ειναι διακριτές υπερηχογραφικά ή μαστογραφικά. Παρουσιάζει πολλά πλεονεκτήματα όπως η μελέτη αιμάτωσης των ιστών ,υψηλή ευαισθησία (89-100%), η διάγνωση πολυεστιακού και πολυκεντρικού καρκίνου, η ταυτόχρονη απεικόνιση θωρακικού τοιχώματος όπως και ο έλεγχος ακεραιότητας εμφυτευμάτων σιλικόνης κ.α. Οι ενδείξεις της Μαγνητικής τομογραφίας μαστών εχουν πλεον καθοριστεί και έχουν τροποποιηθεί οι σχετικοί αλγόριθμοι οι οποίοι περιλαμβάνουν την μαγνητική τομογραφία. Η εξέλιξη της μαγνητικής τομογραφίας παράλληλα έχει οδηγήσει στη λήψη εικόνων αυξημένης διακριτικής ικανότητας καθώς και στην επιτάχυνση της εξέτασης.

Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με ιογενείς ή μικροβιακές λοιμώξεις στα παιδιά τους με κύρια και πιο εμφανή κλινική εκδήλωση το εξάνθημα.

Τι είναι ουρολοίμωξη; Με τον όρο «ουρολοίμωξη» χαρακτηρίζουμε κάθε φλεγμονώδη απάντηση του ουροποιητικού συστήματος στην είσοδο ενός μικροοργανισμού, με συνέπεια την ανάπτυξη πυουρίας – δηλαδή την εμφάνιση πυοσφαιρίων στα ούρα. Αν προσβληθεί η ουρήθρα και η ουροδόχος κύστη πρόκειται για κυστίτιδα, ενώ εάν συμμετέχει και ο νεφρός η λοίμωξη χαρακτηρίζεται ως πυελονεφρίτιδα. Η ουρολοίμωξη είναι μια συχνή λοίμωξη σε βρέφη και μικρά παιδιά και εμφανίζεται συχνότερα στα κορίτσια (3%) από ότι στα αγόρια (1%). Ιδιαίτερη προσοχή επιβάλλεται στις ουρολοιμώξεις σε ηλικίες κάτω των 2 ετών γιατί υπάρχει κίνδυνος σοβαρής νεφρικής βλάβης , εάν δεν αντιμετωπιστούν σωστά.

Η παθοφυσιολογία και η επίπτωση των καρδιαγγειακών νοσημάτων διαφέρουν μεταξύ γυναικών και ανδρών όπως υποδηλώνουν οι παράγοντες κινδύνου και οι κλινικές εκδηλώσεις. Ο κυριότερος παράγοντας που διαφοροποιεί τις γυναίκες από τους άνδρες, είναι τα οιστρογόνα τα οποία έχουν ποικίλη δράση σε διάφορα όργανα του γυναικείου σώματος. Η επίδραση των οιστρογόνων στο καρδιαγγειακό σύστημα μπορεί να είναι άμεση στο αγγείο, ή να εμφανίζεται μέσω των μεταβολών των παραγόντων κινδύνου, όπως της αρτηριακής πίεσης, του σωματικού βάρους, της αντίστασης στη δράση της ινσουλίνης, του λιπιδαιμικού προφίλ και των αιματολογικών παραγόντων. Τα αποτελέσματα των μελετών, σχετικά με την ορμονική κατάσταση των γυναικών οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι τα οιστρογόνα έχουν προστατευτική δράση κατά της αθηρογένεσης, δηλαδή στο σχηματισμό της αθηρωματικής πλάκας στα αγγεία και κατ’ επέκταση στην εμφάνιση κλινικών εκδηλώσεων από το καρδιαγγειακά σύστημα (στεφανιαία νόσος ή αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο). Η εμμηνόπαυση (παύση της προστατευτικής δράσης των οιστρογόνων) και η ηλικία είναι δύο από τις βασικές καταστάσεις που οδηγούν στην αυξημένη θνησιμότητα των στεφανιαίων συμβαμάτων στο γυναικείο φύλλο. Έτσι αν και οι γυναίκες προστατεύονται κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης από έμφραγμα του μυοκαρδίου, το πρόβλημα δεν εξαλείφεται αλλά αναβάλλεται. Το δε τίμημα της αναβολής είναι η μεγαλύτερη θνησιμότητα συγκριτικά με τους άνδρες.