Ιατρικά Θέματα

Τι είναι ουρολοίμωξη; Με τον όρο «ουρολοίμωξη» χαρακτηρίζουμε κάθε φλεγμονώδη απάντηση του ουροποιητικού συστήματος στην είσοδο ενός μικροοργανισμού, με συνέπεια την ανάπτυξη πυουρίας – δηλαδή την εμφάνιση πυοσφαιρίων στα ούρα. Αν προσβληθεί η ουρήθρα και η ουροδόχος κύστη πρόκειται για κυστίτιδα, ενώ εάν συμμετέχει και ο νεφρός η λοίμωξη χαρακτηρίζεται ως πυελονεφρίτιδα. Η ουρολοίμωξη είναι μια συχνή λοίμωξη σε βρέφη και μικρά παιδιά και εμφανίζεται συχνότερα στα κορίτσια (3%) από ότι στα αγόρια (1%). Ιδιαίτερη προσοχή επιβάλλεται στις ουρολοιμώξεις σε ηλικίες κάτω των 2 ετών γιατί υπάρχει κίνδυνος σοβαρής νεφρικής βλάβης , εάν δεν αντιμετωπιστούν σωστά.

Η παθοφυσιολογία και η επίπτωση των καρδιαγγειακών νοσημάτων διαφέρουν μεταξύ γυναικών και ανδρών όπως υποδηλώνουν οι παράγοντες κινδύνου και οι κλινικές εκδηλώσεις. Ο κυριότερος παράγοντας που διαφοροποιεί τις γυναίκες από τους άνδρες, είναι τα οιστρογόνα τα οποία έχουν ποικίλη δράση σε διάφορα όργανα του γυναικείου σώματος. Η επίδραση των οιστρογόνων στο καρδιαγγειακό σύστημα μπορεί να είναι άμεση στο αγγείο, ή να εμφανίζεται μέσω των μεταβολών των παραγόντων κινδύνου, όπως της αρτηριακής πίεσης, του σωματικού βάρους, της αντίστασης στη δράση της ινσουλίνης, του λιπιδαιμικού προφίλ και των αιματολογικών παραγόντων. Τα αποτελέσματα των μελετών, σχετικά με την ορμονική κατάσταση των γυναικών οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι τα οιστρογόνα έχουν προστατευτική δράση κατά της αθηρογένεσης, δηλαδή στο σχηματισμό της αθηρωματικής πλάκας στα αγγεία και κατ’ επέκταση στην εμφάνιση κλινικών εκδηλώσεων από το καρδιαγγειακά σύστημα (στεφανιαία νόσος ή αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο). Η εμμηνόπαυση (παύση της προστατευτικής δράσης των οιστρογόνων) και η ηλικία είναι δύο από τις βασικές καταστάσεις που οδηγούν στην αυξημένη θνησιμότητα των στεφανιαίων συμβαμάτων στο γυναικείο φύλλο. Έτσι αν και οι γυναίκες προστατεύονται κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης από έμφραγμα του μυοκαρδίου, το πρόβλημα δεν εξαλείφεται αλλά αναβάλλεται. Το δε τίμημα της αναβολής είναι η μεγαλύτερη θνησιμότητα συγκριτικά με τους άνδρες.

Τί είναι θρομβοφιλία; Η θρομβοφιλία με απλά λόγια είναι η κατάσταση υπερπηκτικότητας του αίματος. Στην κατάσταση αυτή το άτομο έχει αυξημένες πιθανότητες να υποστεί μία θρόμβωση ή ένα θρομβοεμβολικό επεισόδιο. Οι θρομβώσεις αφορούν σε φλέβες ή αρτηρίες.

Ο Γεώργιος Παπανικολάου (13 Μαΐου 1883 – 19 Φεβρουαρίου 1962), γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας, σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1907 μετέβη στη Γερμανία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου όπου και ανακηρύχτηκε διδάκτορας. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1910, συμμετείχε των Βαλκανικών πολέμων και το 1913 αναχώρησε για τις ΗΠΑ όπου και εργάσθηκε ως βοηθός στο κλάδο της ανατομίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ. Ακολούθως εκλέχθηκε καθηγητής της ανατομίας και ιστολογίας της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου αυτού και το 1923 εφάρμοσε τη μέθοδό του σε γυναίκες προς μελέτη των φυσιολογικών γεννητικών λειτουργιών και στη συνέχεια για τη διάγνωση του καρκίνου της μήτρας.

Ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων

Η πρώτη περιγραφή του σακχαρώδη διαβήτη είναι καταγεγραμμένη σε αιγυπτιακό πάπυρο (1,550 πΧ) και αναφέρεται ως <<η νόσος με την πολυουρία, χωρίς πόνους αλλά με λιποσαρκία>>. Η πρώτη ονομασία του διαβήτη δόθηκε από τον Αρεταίο (120-200 μΧ) γιατρό από την Καππαδοκία .Έδωσε στη νόσο το όνομα Διαβήτης από το ρήμα <<διαβαίνω >> εξαιτίας του ότι το νερό που πίνει ο ασθενής <<διαβαίνει >> αναλλοίωτο το σώμα .Πριν από αυτή την ονομασία κυριαρχούσε ο όρος <<Δίψα ή Διψάκο >> από το όνομα φιδιού που το δάγκωμά του έφερνε ακατάσχετη δίψα ανάλογη με αυτή που αισθάνονται οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη. Τον 6οαιώνα μ.Χ. περιγράφεται για πρώτη φορά η κλασσική τριάδα συμπτωμάτων που ταυτίζεται με την ύπαρξη σακχαρώδη διαβήτη (δηλ. πολυφαγία, πολυδιψία, πολυουρία) και επίσης τότε αναγνωρίζεται ο κληρονομικός χαρακτήρας της νόσου. Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι το 30% των ασθενών που έχουν προσβληθεί από σακχαρώδη διαβήτη δεν το γνωρίζουν .Η άγνοια αυτή έχει σαν αποτέλεσμα να παραμένουν για χρόνια στο αίμα υψηλά τα επίπεδα σακχάρου και κατά συνέπεια και λιπιδίων (λόγω ανώμαλου μεταβολισμού τους ). Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε μικροαγγειοπάθεια που βλάπτει όλα τα ζωτικά όργανα .Επίσης οι ασθενείς που δεν ελέγχουν σωστά το διαβήτη τους δεν αντιλαμβάνονται ότι προοδευτικά εγκαθίστανται βλάβες στα αγγεία τους και όταν πια εκδηλωθούν συμπτώματα από τα όργανα του σώματος οι βλάβες είναι πια μη αναστρέψιμες.