Ο μηνίσκος είναι ένα βιολογικό αμορτισέρ εντός του γόνατος. Κάθε γόνατο έχει δύο μηνίσκους, τον έσω και τον έξω μηνίσκο . Το σχήμα τους είναι ημικυκλικό με το κενό να βλέπει προς το κέντρο της αρθρώσεως.

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) αποτελεί μια από τις πιο συχνές και σημαντικές χρόνιες παθήσεις της εποχής μας. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η παχυσαρκία και η αύξηση του μέσου όρου επιβίωσης έχουν αυξήσει σημαντικά τον αριθμό των πασχόντων. Η σωστή ρύθμιση του σακχάρου του αίματος και η πρόληψη των επιπλοκών είναι ο κύριος στόχος ασθενών και ιατρών. Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό, έκτος από τη συμμόρφωση των ασθενών στις οδηγίες του ιατρού τους, αποτελεί και η γνώση της φύσης της ασθένειας και των επιπλοκών που προκαλεί. Η ρύθμιση της γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που εξαρτάται από ένα σύνολο ορμονών με πρώτη και κύρια την ινσουλίνη, μια ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας. Η κύρια δράση της ινσουλίνης είναι να μειώνει τη στάθμη της γλυκόζης στο αίμα. Από την άλλη μεριά, η γλυκαγόνη, η αδρεναλίνη, η αυξητική ορμόνη και η κορτιζόλη έχουν αντίθετη δράση. Η τελική ρύθμιση του σακχάρου εξαρτάται από την ισορροπία ανάμεσα σ’αυτές τις ορμόνες.

Τι είναι οστεοπόρωση; Η οστεοπόρωση είναι χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών, κατά την οποία παρατηρείται σταδιακή μείωση της πυκνότητας και της ποιότητάς τους, ώστε αυτά με την πάροδο του χρόνου να γίνονται πιο εύθραυστα και λεπτά. Έτσι προκαλείται αυξανόμενος κίνδυνος κατάγματος των οστών, καθώς μειώνεται η ανθεκτικότητα και η ελαστικότητά τους. Το κάταγμα μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος αλλά κυρίως οστεοπορωτικά θεωρούνται τα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης, της λεκάνης και των ισχίων, του καρπού και του ώμου. Για να γίνει ένα κάταγμα σε ένα οστεοπoρωτικό οστό δεν χρειάζεται μεγάλη κάκωση. Ένα κάταγμα ισχίου μπορεί να συμβεί μετά από μία απλή πτώση ενώ ένα κάταγμα στην σπονδυλική στήλη αρκετές φορές γίνεται σιγά –σιγά χωρίς να το αντιληφθεί ο ασθενής.

Το σπερμοδιάγραμμα αποτελεί μία από τις βασικότερες εξετάσεις στον έλεγχο γονιμότητας. Πραγματοποιείται κυρίως όταν ένα ζευγάρι αποφασίζει να τεκνοποιήσει ή και σε παθολογικές καταστάσεις που μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα ή την ποσότητα του σπέρματος στον άνδρα. Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία καταδεικνύουν τη σπουδαιότητα της εξέτασης καθώς το 20% της υπογονιμότητας οφείλεται αποκλειστικά στους άνδρες, ενώ συμμετέχουν και σε ποσοστό 30-40% μαζί με τις γυναίκες.

Η αρτηριακή υπέρταση (ΑΥ) προσβάλλει το 25% του ενήλικου πληθυσμού παγκοσμίως και ο επιπολασμός της αναμένεται να αυξηθεί κατά 60% έως το 2025 προσβάλλοντας συνολικά 1.5 δισεκατομμύριο ανθρώπους. Μέχρι την ηλικία των 45 ετών οι άντρες εμφανίζουν υψηλή αρτηριακή πίεση (ΑΠ) συχνότερα σε σχέση με τις γυναίκες. Στις ηλικίες 45-54 ετών τα ποσοστά αντρών και γυναικών εξομοιώνονται και μετά την ηλικία αυτή οι γυναίκες πάσχουν από ΑΥ πιο συχνά σε σχέση με τους άνδρες. Όσον αφορά στις φυλετικές διαφορές, οι μαύροι πληθυσμοί ξεπερνούν τα όρια της ΑΠ πιο συχνά και σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι οι λευκοί πληθυσμοί.

Οι παρακεντήσεις υπό καθοδήγηση υπερήχων βρίσκονται σε χρήση για τουλάχιστον δυο δεκαετίες, αλλάζοντας πλήρως τα δεδομένα και τις δυνατότητες της διαγνωστικής προσέγγισης χωροκατακτητικών εξεργασιών σε διάφορα όργανα και παρέχοντας δυνατότητα ταυτοποίησης των βλαβών σε αυτά, πριν την εκτέλεση οποιασδήποτε χειρουργικής παρέμβασης για την οριστική θεραπεία .

Είναι η όμορφη σύζυγος του ήλιου, που παίρνει το χρώμα από τη λάμψη του, συμπληρώνει με τη δυναμική της παρουσία το θεραπευτικό ζευγάρι της φύσης.

Η παθοφυσιολογία και η επίπτωση των καρδιαγγειακών νοσημάτων διαφέρουν μεταξύ γυναικών και ανδρών όπως υποδηλώνουν οι παράγοντες κινδύνου και οι κλινικές εκδηλώσεις. Ο κυριότερος παράγοντας που διαφοροποιεί τις γυναίκες από τους άνδρες, είναι τα οιστρογόνα τα οποία έχουν ποικίλη δράση σε διάφορα όργανα του γυναικείου σώματος. Η επίδραση των οιστρογόνων στο καρδιαγγειακό σύστημα μπορεί να είναι άμεση στο αγγείο, ή να εμφανίζεται μέσω των μεταβολών των παραγόντων κινδύνου, όπως της αρτηριακής πίεσης, του σωματικού βάρους, της αντίστασης στη δράση της ινσουλίνης, του λιπιδαιμικού προφίλ και των αιματολογικών παραγόντων. Τα αποτελέσματα των μελετών, σχετικά με την ορμονική κατάσταση των γυναικών οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι τα οιστρογόνα έχουν προστατευτική δράση κατά της αθηρογένεσης, δηλαδή στο σχηματισμό της αθηρωματικής πλάκας στα αγγεία και κατ’ επέκταση στην εμφάνιση κλινικών εκδηλώσεων από το καρδιαγγειακά σύστημα (στεφανιαία νόσος ή αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο). Η εμμηνόπαυση (παύση της προστατευτικής δράσης των οιστρογόνων) και η ηλικία είναι δύο από τις βασικές καταστάσεις που οδηγούν στην αυξημένη θνησιμότητα των στεφανιαίων συμβαμάτων στο γυναικείο φύλλο. Έτσι αν και οι γυναίκες προστατεύονται κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσης από έμφραγμα του μυοκαρδίου, το πρόβλημα δεν εξαλείφεται αλλά αναβάλλεται. Το δε τίμημα της αναβολής είναι η μεγαλύτερη θνησιμότητα συγκριτικά με τους άνδρες.